Czasami brakuje słów...

Nawet nie wiem jak zacząć...
Moze napiszę  wprost. Oszukano mnie. Moja praca w Baan Unrak Animal Sanctuary miała być płatna. Skromne kieszonkowe, akurat tyle, żeby zwróciło się za bilet lotniczy i leki które zakupiłem dla ośrodka oraz  żeby uzbierać część kwoty na bilet powrotny.

Niestety. Życie byłoby zbyt piękne... przedwczoraj Gemma wraz z wolontariuszkami oznajmiły mi, ze ich zdaniem mam za mało doświadczenia i ze nie będą mi płacić w związku z tym. Mimo, iż od samego początku bylem z Gemma szczery - w pierwszej wiadomości napisałem jej, ze jestem świeżo po studiach, wymieniłem tematy, w których mam doświadczenie. Moje jeszcze większe zdziwienie wzbudził drugi argument, mianowicie obecnie posiadają sporo wolontariuszy, i tak właściwie to nie potrzebują teraz lekarza weterynarii. Rozumiecie? Z jednej strony mnie objechały, ze słabo sobie radze z opatrunkami, a z drugiej, ze tak właściwie to one same mogą to robić! Jestem bardzo rozgoryczony tą cala sytuacja i prawdę mówiąc nie wiem co dalej zrobię... Boli fakt, ze te dziewczyny naprawdę pomagają lokalnym zwierzakom. Może po prostu zbyt wiele czasu i uwagi poświeciły psom i zapomniały, jak powinno się traktować ludzi?...

W każdym razie zostaje w Sangkhalburi jeszcze ok 2tyg. aby pozałatwiać kilka spraw. Co zrobię potem? Jeszcze nie wiem... W październiku, po skończonym wolontariacie tutaj, planowałem udać się do Malezji, do Kuala Lumpur, pracować (tez za wikt i opierunek) w dużej, prywatnej lecznicy. Chyba będę musiał przyśpieszyć swoje plany. 

Przez praktycznie całe moje życie wierzyłem w ludzi. Tak wiecie, po prostu zakładałem, że samemu będąc dobrym dla innych, oni odwdzięczą mi się tym samym. Proste i logiczne, prawda?...  Niestety, po raz kolejny się na tym przejechałem... Może się w końcu kiedyś nauczę.